پیام متفاوت و با تأخیر به مناسبت هفته مبارزه با مواد مخدر
بسمه تعالی
منتظر بودم تب و تاب این هفته سپری شود. تبریک ها و تقدیرها تمام شود. طرحها و پروژه ها بهره برداری شود تا بتوانم چند خطی درباره ی آدمها بنویسم. اما نه برای معتادان نیازمند درمان و کمک و نه در جهت یک گرامیداشت فرمالیته از این هفته برای تشکر از مسئولان، بلکه برای همکاران مظلوم خودم. برای روان شناس متأهلی که هر روز برای رسیدن به محل کارش که یک مرکز بهبودی اقامتی میان مدت (کمپ) است باید 20/000 تومان هزینه کند و در ماه 10 نوبت این کار را انجام دهد. آخر ماه هم اگر مسئول کمپ داشته باشد، 500/000 تومانش را بدهد، اگر هم نداشت انشاءالله اواسط یا آخر ماه بعد که بیشتر مریض بخورد. راستی بعداً از آن 500/000 تومان لطفاً 200/000 تومانش را کم کنید. برای مشاوری که در کلینیک درمان سوء مصرف مواد باید از شنبه تا پنجشنبه روزی 4 ساعت در مرکز حضور داشته باشد و با احتساب رفت و برگشتش 5 الی 6 ساعت از زمان روزانه اش را صرف این کار کند، آن وقت بگویند خُب مگر تو چکار میکنی اینجا؟ کارشناسی ارشد هستی که هستی، برای خودت هستی، 200 ساعت کارگاه تخصصی رفتی که رفتی، حقوقت، ماهی 800/000 تومان هست. حقوق وزارت کار دیگه چیه؟ یادت که هست گفتیم بیمه نمی کنیم. نُت پزشک هم یادت نرود.
درباره این سایت