پیام متفاوت و با تأخیر به مناسبت هفته مبارزه با مواد مخدر بسمه تعالی

پیام متفاوت و با تأخیر به مناسبت هفته مبارزه با مواد مخدر

بسمه تعالی

منتظر بودم تب­ و ­تاب این هفته سپری شود. تبریک­ ها و تقدیرها تمام شود. طرح­ها و پروژه­ ها بهره ­برداری شود تا بتوانم چند خطی درباره­ ی آدمها بنویسم. اما نه برای معتادان نیازمند درمان و کمک و نه در جهت یک گرامیداشت فرمالیته از این هفته برای تشکر از مسئولان، بلکه برای همکاران مظلوم خودم. برای روان­ شناس متأهلی که هر روز برای رسیدن به محل کارش که یک مرکز بهبودی اقامتی میان مدت (کمپ) است باید 20/000 تومان هزینه کند و در ماه 10 نوبت این کار را انجام دهد. آخر ماه هم اگر مسئول کمپ داشته باشد، 500/000 تومانش را بدهد، اگر هم نداشت ان­شاءالله اواسط یا آخر ماه بعد که بیشتر مریض بخورد. راستی بعداً از آن 500/000 تومان لطفاً 200/000 تومانش را کم کنید. برای مشاوری که در کلینیک درمان سوء مصرف مواد باید از شنبه تا پنجشنبه روزی 4 ساعت در مرکز حضور داشته باشد و با احتساب رفت و برگشتش 5 الی 6 ساعت از زمان روزانه ­اش را صرف این کار کند، آن وقت بگویند خُب مگر تو چکار می­کنی اینجا؟ کارشناسی ارشد هستی که هستی، برای خودت هستی، 200 ساعت کارگاه تخصصی رفتی که رفتی، حقوقت، ماهی 800/000 تومان هست. حقوق وزارت کار دیگه چیه؟ یادت که هست گفتیم بیمه نمی ­کنیم. نُت پزشک هم یادت نرود.